Door vele jaren dachten wetenschappers dat genetische informatie het enige was dat via DNA van generatie op generatie werd doorgegeven. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat herinneringen ook via ons genetisch materiaal kunnen worden doorgegeven.
De studie van epigenetica heeft aangetoond dat ons DNA kan worden gewijzigd door omgevingsfactoren zoals voeding, stress en trauma, en dat deze wijzigingen via generaties kunnen worden doorgegeven.
Dit betekent dat de ervaringen van onze voorouders ons eigen genetisch materiaal kunnen beïnvloeden en onze gedragingen, emoties en zelfs onze fysieke gezondheid kunnen beïnvloeden.
Holocaust-overlevenden
Bijvoorbeeld hebben studies aangetoond dat nakomelingen van Holocaust-overlevenden hogere niveaus van stresshormonen hebben en een groter risico op posttraumatische stressstoornis (PTSS) dan de algemene bevolking, zelfs als zij het trauma zelf niet rechtstreeks hebben ervaren. Op dezelfde manier vertoonden de nakomelingen van ratten die tijdens de zwangerschap aan hoge stressniveaus werden blootgesteld, verhoogde angst en depressieachtig gedrag, evenals veranderingen in DNA-methylatiepatronen.
Deze bevindingen suggereren dat de effecten van trauma en stress via epigenetische veranderingen kunnen worden geërfd, die de genexpressie wijzigen zonder de onderliggende DNA-sequentie te wijzigen.
Dit proces kan optreden als reactie op een reeks omgevingsfactoren, waaronder voeding, blootstelling aan toxines en zelfs sociale interacties.
Mensen vs dieren
In een mensen leven is het lastig om te achterhalen waardoor een genetische modificatie is ontstaan, vooral omdat wij mensen niet in een gecontroleerde omgeving kunnen houden gedurende hun leven.
Een van de meest opvallende experimenten op dit gebied werd daarom uitgevoerd in 2013 door Dr. Brian Dias en zijn collega's aan de Emory University in Atlanta. In dit experiment werden mannelijke muizen blootgesteld aan de geur van acetaat, die werd geassocieerd met een elektrische schok.
De muizen ontwikkelden een angstreactie op de geur van acetaat, zelfs wanneer er geen elektrische schok was.
De verrassende ontdekking kwam toen de nakomelingen van deze muizen ook een angstreactie vertoonden bij het ruiken van acetaat, hoewel ze nooit aan de schok werden blootgesteld. Dit suggereert dat de angstreactie door de mannelijke muizen op de een of andere manier werd doorgegeven aan hun nakomelingen.
Verder onderzoek heeft aangetoond dat deze overdracht van herinneringen via epigenetische veranderingen in het DNA plaatsvindt. De blootstelling aan stress of trauma veroorzaakt chemische veranderingen in het DNA, zoals methylering, die de manier waarop genen worden uitgedrukt kunnen veranderen. Deze veranderingen kunnen vervolgens worden doorgegeven aan toekomstige generaties, waardoor hun genexpressie wordt gewijzigd en de angstreactie wordt doorgegeven.
Dit onderzoek heeft belangrijke implicaties voor ons begrip van de overdracht van trauma en stress. Het laat zien dat de effecten van stress en trauma veel verder kunnen reiken dan alleen de persoon die het ervaart en dat deze effecten kunnen worden doorgegeven aan toekomstige generaties via epigenetische veranderingen in het DNA.
Over de ontwikkeling van deze onderzoeken
Het onderzoek naar de overdracht van herinneringen via DNA is nog in volle gang, maar het heeft nu al belangrijke implicaties voor de menselijke gezondheid en ons begrip van de menselijke geest.
Het kan bijvoorbeeld verklaren waarom sommige mensen meer aanleg hebben voor angst, depressie of posttraumatische stressstoornis dan anderen, en waarom sommige mensen veerkrachtiger zijn dan anderen.
Hoewel het idee van geërfde herinneringen misschien vergezocht lijkt, is het belangrijk om te weten dat dit niet betekent dat specifieke herinneringen of ervaringen volledig intact worden doorgegeven van generatie op generatie.
In plaats daarvan is het waarschijnlijker dat epigenetische veranderingen de manier waarop genen worden uitgedrukt, beïnvloeden, wat gedrag, emoties en andere aspecten van ons leven kan beïnvloeden.
Dit onderzoek heeft belangrijke implicaties voor ons begrip van de geestelijke gezondheid, evenals onze benadering van trauma en stress. Het suggereert dat de effecten van trauma veel verder kunnen reiken dan eerder werd gedacht, en dat het aanpakken van de oorzaken van stress en trauma essentieel is voor het bevorderen van langdurige gezondheid en welzijn.
Bovendien benadrukt het de onderlinge verbondenheid van alle levende wezens en het belang van het erkennen van onze gedeelde geschiedenis en ervaringen. Naarmate we blijven onderzoeken hoe genen, omgeving en gedrag met elkaar verweven zijn, kunnen we een dieper begrip krijgen van onze eigen identiteit en de manier waarop we worden gevormd door ons verleden en de wereld om ons heen.
In conclusie, terwijl het idee van geërfde herinneringen controversieel kan zijn, heeft de wetenschap van epigenetica overtuigend bewijs geleverd dat ervaringen via ons DNA kunnen worden doorgegeven. Dit onderzoek onderstreept het belang van het begrijpen van de wisselwerking tussen genen en omgeving, en benadrukt de potentiële impact van trauma en stress op onze gezondheid en ons welzijn op de lange termijn.
Door Evi Michelle Blijf op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van fysieke en mentale gezondheid door je aan te melden voor de hot-takes-list.
Comments